Ամեն օր, ամեն լույսը բացվելուն
պես մի նոր միտք է ծնվում գլխումդ: Օր է լինում, որ այդ միտքը խեղդում է քեզ, օր է լինում, որ այդ միտքը ժպտում է քեզ: Սակայն մարդիկ կյանքում ավելի շատ վատություն են անում, քան լավություն. դրանից հետևություն, որ մարդկանց ամեն օր խեղդում է այն միտքը, թե ինչ են անելու, ոնց են ինչ-որ բանի տակից դուրս գալու…Այնպիսի մարդ չկա, որ չունենա իրեն տանջող միտք, որը նրան չտանջի: Կարծում եմ, որ բոլոր մարդիկ մեկ հոգու կամ հենց իրենց պատճառով են տանջվում այդ մտքերի մեջ: Ինչու են բոլորը այդպես, ինչու: Ինչու մարդիկ չէն կարողանում իրար հանդեպ սիրով լցվել: Մարդիկ կարող են այդ ամենը անել սակայն նրանք միևնույն է ինչ-որ տեղ ինչ-որ խանդ է առաջանում:
No comments:
Post a Comment